Anoniem: "Ik las een blog ‘Voorkomen is beter dan genezen' enkele weken nadat ons jongste kind, vijf jaar oud, ons ouders had verteld seksueel misbruikt te zijn door een van onze beste vrienden. Een man die al tien jaar hoorde bij onze familie en steun en toeverlaat was in moeilijke tijden.

Het kan dus, hoe schokkend ook, onder je neus gebeuren. En daar moeten wij als gezin nu mee leren leven.

Grenzen verleggen

Misbruikers gaan vaak geraffineerd te werk. Ze infiltreren en verleggen grenzen. Grenzen van het kind. Spelenderwijs heeft hij langzaam maar zeker het vertrouwen van ons en van ons kind gewonnen, met maar één doel: Zelf zijn fantasieën uit kunnen leven zonder ook maar een moment stil te staan bij de schade die dit zou aanrichten.

Nu ik weet wat ik weet kan ik het nog altijd niet geloven. Er waren dagen dat mijn kind misbruikt werd en enkele uren later bij ons aan tafel zat met de dader terwijl ze lachten, stoeiden, grapjes maakten.
Dat mijn kind volledig ontspannen op zijn schouders zat en er absoluut niets te merken was van wat er zich uren daarvoor had afgespeeld toen ze samen waren....niets…!

Ik schaamde me 

Natuurlijk heb ik me als moeder regelmatig afgevraagd of dit wel klopte. Of ik er goed aan deed mijn kind met hem weg te laten gaan, naar een zwembad, pretpark, dierentuin of museum. Ik heb het onze kinderen in de jaren regelmatig gevraagd: “Voel je je veilig bij hem? Gebeurt er wel eens iets wat je niet fijn vindt?” Het antwoord was altijd volmondig en zonder twijfel: “Ik voel me goed, er gebeurt niets wat ik niet fijn vind."
Intussen was er diep vanbinnen altijd een stemmetje in mij dat me vertelde op te letten. En dat was wat ik deed, er was niets te zien. En dan schaamde ik me, dat ik hem niet vertrouwde, dat ik door verhalen in de media niet meer kon zien dat deze man gewoon een goede vriend was.

En toen kwam de dag dat onze jongste van net zes jaar jong vertelde wat de dader met hem deed, zomaar, uit het niets! Later tijdens het kinderverhoor vertelde hij dat hij het "moest zeggen van zijn hoofd”. De dader had een te grote grens overschreden en had hem een gevoel van onveiligheid gegeven. Hij had nee gezegd, gezegd dat hij het niet wilde, maar de dader deed het toch.

De dader is weer vrij

Inmiddels zijn we negen maanden verder sinds de bekentenis van onze zoon. De dader heeft zijn gevangenisstraf er al weer op zitten en loopt vrij rond. Voor mij als moeder voelt het alsof het gister gebeurde dat ons kind vertelde wat hem werd aangedaan, woorden die ik niet eens kan herhalen, die ik jullie niet wil vertellen maar die gelijk duidelijk maken dat een kind van zes dit niet verzint!

Ik spreek regelmatig mensen die de dader ook kenden, mensen die zeggen: "Dit had ons ook kunnen gebeuren, ook wij hadden hem binnen gelaten in ons gezin."

De grond onder onze voeten verdween, niets is meer zoals het was, niemand is meer te vertrouwen terwijl je toch weer moet vertrouwen. Vertrouwen hebben in de toekomst, vertrouwen hebben dat wat we nu doen zorgt dat het weer goed komt, zorgt dat het kind heelt.

En onze zoon?

Elke week gaan we naar paardentherapie wat hem helpt zijn grenzen aan te geven, te vertrouwen op zichzelf. Elke dag leven we een leven voor vol liefde en onvoorwaardelijkheid. We zijn samen sterk, gaan naar plaatsen waar pijnlijke herinneringen liggen en wissen de pijn uit door mooie herinneringen te maken. We knuffelen, douchen samen, we luisteren en horen wat er gezegd moet worden, de pijn, het gemis, de verwarring; alles is bespreekbaar.
Het is heftig, soms niet te dragen. Het schuldgevoel neemt zo nu en dan de overhand maar meestal weten we, dit hebben we nooit kunnen voorkomen. Wat we wel kunnen is de wond laten helen, leren leven met het litteken wat er altijd zal zijn."

Anoniem, april 2019

De moeder die dit schreef leerde ik kennen naar aanleiding van haar reactie op mijn blog. Ze blijft graag nog even anoniem omdat er nog teveel gebeurt in haar gezin en in het proces met de dader.

Meer lezen?

Ik schreef voor Everyday Mommyday een blog over seksueel misbruik bij kinderen. Een blog over signalen van misbruik en over mijn poging iets te doen om mijn kinderen voor dit soort vreselijke mensen te beschermen. Ik schreef de blog omdat het in mijn optiek zo belangrijk is dat we dit zware thema nooit in de doofpot stoppen, het komt zo veel voor en daarom moeten we er aandacht aan besteden, hoe pijnlijk en kwetsbaar het onderwerp ook is.

Lees hier: Seksueel misbruik bij kinderen

Hulp nodig?

Heb je het vermoeden dat een kind slachtoffer is van seksueel misbruik dan is het goed om met je kind in gesprek te gaan. Wil je weten hoe je dat doen? Kijk hier!

Heb je te maken met huiselijke geweld, kindermishandeling of kindermisbruik? Dan kan je dag en nacht Veilig Thuis bereiken op telefoonnummer: 0800 - 2000

Ga hier naar de pagina van Slachtofferhulp Nederland.