Ik heb nooit zoveel gehad met die exotische behoeftes alleen op reis te gaan en te emigreren. Maar zoals altijd heeft het leven verrassingen in petto. En mijn verrassing was de liefste en de leukste Duitser te ontmoeten tijdens een biografisch voor mij zeer interessant reisje naar Frankrijk. 13 jaar later nu ben ik gelukkig getrouwd, hebben we drie kinderen en woon ik sinds 6 jaar in Duitsland.
Zal mijn kindje gezond zijn?
Het liefst zouden we alles in ons leven willen controleren. Het lijkt alsof de mens tegenwoordig angstiger is door de kennis die we hebben en doordat we een stuk oervertrouwen hebben verloren.
De zwangerschap is een kwetsbaar iets in onze drang naar het beheersen van het leven. We proberen middels de beste medische technieken grip en begrip te krijgen op dat wondertje wat in de buik groeit. Gaat het goed met ons kleintje? Zal ons kindje gezond zijn?
Soms ontdekken we iets wat niet past bij onze voorstelling en soms denken we dat het beter is om in te grijpen om vermoedelijke ellende te voorkomen. En soms besluiten mensen om zich door het leven te laten verrassen.
Nienke en haar man werden verrast door het leven. Hoe ging zij daar mee om? Lees het hier!
© Nienke Brouwer
Ik ben Nienke Brouwer, geboren in 1983. Sinds 2014 mama van de gevoelige en temperamentvolle Josje en in 2017 is Floris geboren. Ze vormen met zijn tweeën twee uitersten die veel facetten van mezelf beschijnen en die me allebei op een andere manier laten kijken naar mezelf. Daarnaast heb ik een fijne relatie met Wouter, de papa van onze 2 kindjes.
Ik ben coach met inzet van paarden voor ouders die zich persoonlijk willen ontwikkelen en zoeken naar hun groeimogelijkheden door het zijn van ouder. En als coach help ik kinderen en jongeren beter in hun vel te komen zitten. Daarnaast ben ik ook in loondienst als therapeut in een GGZ setting waarbij we paarden, dieren en natuur inzetten. Een heel mooie combinatie!
Meer over Nienke?
Kijk op haar website www.upmetnienke.nl, of volg Nienke op Facebook of Instagram.
© Nienke Brouwer
Zo’n 1,5 jaar na de geboorte van onze dochter Josje (oktober 2014) besloten wij om te kijken of zij een broertje of zusje mocht ontvangen. Dat bleek redelijk snel het geval! Op de 20 weken echo na, hebben wij alle standaard zwangerschapsprocedures afgewezen. Voor ons was de keuze niet moeilijk om de NIPT test niet te doen, want wat zou je namelijk doen wanneer er wel problemen gesignaleerd zouden worden? De 20 weken echo was voor ons wel iets anders, omdat je dan ook kan kijken naar of het kindje in de basis gezond lijkt of na de bevalling medische zorg nodig heeft. Gelukkig kwam daar niets bijzonders uit.
De baby was enorm druk. Zo druk kende ik dat niet van zijn(!) zusje. Ik werd af en toe hor en dol van zijn vele bewegingen. Maar ik voelde dat als een positief teken; een sterk mannetje.
Na een zwangerschap waarbij ik wel wat bekkenklachten had, maar die voor de baby prima waren verlopen, kwam Floris op 17 maart 2017 ter wereld. De bevalling liep prachtig; thuis in bad. Zijn navelstreng was wat kort en om Floris goed in mijn armen te kunnen nemen, knipten we de navelstreng sneller door dan ik van plan was.
Zo, zó blij waren we met Floris komst! De verloskundige keek hem na. De schrikproef mocht hij 3x doen maar hij was uiteindelijk geslaagd. Een onbezorgde kraamtijd begon! We hadden een geweldige kraamverzorgster en ik kon me heerlijk met Floris nestelen.
Net als bij zijn zus (en bij vele baby’s) vond ik dat hij wat Down-achtige trekken had en dit benoemde ik ook grappend naar de kraamzorg. Je kent wel die baby’s met van die gespleten oogjes nog. Heerlijk!
Floris was super relaxt, leek bijna meteen door te slapen, wat ik echt niet gewend was met zijn zus, maar hé, dit is een jongen!
Toen de kraamzorg weg was begon ik vaker argwaan te krijgen. Floris was wel heel erg relaxt. Hij vroeg niet vaak om borstvoeding, meldde zich eigenlijk nauwelijks. Ook kreeg ik hem soms niet goed wakker om borstvoeding te geven. Vreemd.
Gelukkig had ik al vanaf de geboorte een lactatiekundige, dus daar overlegde ik regelmatig mee. Ik begon naast de voedingen te kolven, zodat ik hem ook met een flesje wat melk kon geven. Dat nam hij ook nauwelijks. Tot ik het op donderdag 30 maart echt niet meer vertrouwde. De lactatiekundige had al voorgesteld om zijn tongriem en lipbandje te klieven, omdat deze aan de korte kant waren (maar niet ernstig). Zij regelde die dag voor mij dat Floris met spoed behandeld kon worden bij de beste die zij kende. Zo zielig was het om te doen, maar het leverde wel als resultaat dat hij een flesje met 80cc melk weg dronk! Ik helemaal blij!
© Nienke Brouwer
Toch bleef het kwakkelen en een week later stond onze geweldige lactatiekundige weer op de stoep. We besloten samen naar de huisarts te gaan omdat de klachten van het niet wakker krijgen, zich niet melden, een beetje slap zijn, niet verbeterden. Met een verwijzing voor de kinderarts konden we na het weekend terecht.
Wij gingen er met ons mooie mannetje heen met de gedachte om te horen dat hij gewoon wat trager is en dat hij wat meer hulp nodig heeft.
Raar om te zien hoe je zoon helemaal nagekeken wordt door de kinderarts, zij zelfs een senior er bij haalt, terwijl ik nog steeds de gedachte had dat het alleen was om echt uit te sluiten dat er iets aan de hand is.
Toen vertelde de kinderarts dat zij een bloedtest wilde doen om te bevestigen dat ons mannetje het syndroom van Down heeft. Uh… ok. Ik zat daar nog lachend. Ja goed om uit te sluiten dat dát het is. Maar toen viel het kwartje, ze willen bevéstigen dat dat het ís. Ik bleef lachen, want ja wat moet je anders doen? De kinderarts benoemde mijn lachen en toen vielen de tranen. Hoe kan dit nou? Er is toch niets aan de hand met hem? Door de nuchterheid van de artsen, herstelde ik mij weer. Alles in mij zegt dat het niet uitmaakt wat hij heeft, als hij maar verder gezond is. En volgens mijn oergevoelens is hij dat.
In de auto terug open ik internet. Wouter, mijn man zegt dat we daar geen informatie moeten zoeken. Ik heb het nodig, dus doe het toch. De kinderarts leek niet te twijfelen...
Ik zie een plaatje van een handje. Het is precies Floris zijn handje. De handjes die wij zo über schattig en mooi vinden; stevige stoere jongensknuistjes. Maar dat handje op internet is van een kindje met Downsyndroom. Dan vind ik nog een site met kenmerken, waarvan de problemen rondom het drinken er één van is.
In een fractie van een seconde schakelen zowel Wouter als ik; hij is perfect zoals hij is en meer dan welkom. Wat hij ook heeft!
De bloedtest wordt versneld. Na 4 dagen mogen wij al bij de kinderarts komen. We hopen eigenlijk te horen dat Floris het Downsyndroom heeft, want de alternatieven (spierziektes enzo.) die we bedacht hebben, lijken ons ingewikkelder. En ja daar is het verlossende woord. We zijn blij! Blij met dit mannetje en blij met het leven.
Er volgt een medische check en blijkt Floris helemaal gezond te zijn; precies zoals we dachten.
Wat ben ik blij dat ik zo’n onbezorgde zwangerschap heb gehad en een heel fijne kraamweek. Zonder stress in de zwangerschap en na de geboorte hebben Floris en ik al heel goed aan elkaar kunnen snuffelen en wennen. Ik zou hem voor geen goud (hebben) willen missen! Voor ons is hij echt een aanvulling en verrijkt hij ons leven.
© Karin Bakkers
Het is vandaag dierendag en in mijn liefde voor dieren stel ik mij een paar vragen:
Als moeder die opvoed met aspecten van de antroposofie houd ik van natuurlijke materialen. Ik hou van de warmte van wol, van omhullende werking van zachte zijde, van de heerlijke geur van bijenwas kaarsen en zacht leren schoentjes voor de voetjes van mijn kinderen.
Maar hoe fijn is dat 'natuurlijke' als we er dieren voor uitbuiten of die dieren al gillend bij de slacht belanden?
Vegetarisch en veganistisch zijn is tegenwoordig niet meer zo alien-achtig. Maar is dat een voorbijgaande trend of een nieuw groeiend bewustzijn voor de natuur?
Hoe doe ik dat, zo'n vegane leefstijl? En is veganisme te combineren met een antroposofische leefstijl? Ik vroeg het mijn nieuwe gastbloggerin Karin Bakkers! Lees hier haar blog!
Wie kent dit dilemma? Wie is veganist of heeft overwegingen die hij of zij hier wil delen?
Graag stel ik jullie voor aan Karin Bakkers.
Karin is kunstzinnig therapeut en pedagogisch medewerker op de naschoolde opvang van de Vrije School Den Haag. Karin is moeder, levensgenieter, dol op wandelen in de natuur en fotograferen, een gevoelsmens en veganist.
Karin hoopt op termijn met filmpjes en blogs van verschillende auteurs een bijdrage te leveren aan een betere wereld en een betere toekomst voor onze kinderen.
Deze week onderzoekt zij voor Everyday Mommyday de vraag of een vegane levensstijl samengaat met een antroposofische levensstijl
Voor meer inspiratie ga je naar www.groeneleefstijl.nl of volg @groeneleefstijl op Instagram! Meer lezen over Karin Bakkers klik hier.
© Karin Bakkers
Bij de opvoeding van kinderen vanuit antroposofisch inzicht ligt de nadruk op de natuur en natuurlijke materialen zoals wol, steen, hout of bijenwas. Op die manier leren kinderen hoe de natuur in elkaar zit en tegelijkertijd wordt de zintuiglijke ontwikkeling gestimuleerd. Zo heb ik er altijd in gestaan en nu nog, maar……ik heb serieuze vraagtekens gekregen bij wol. Waarom, dat lees je in het artikel van mij over wol of op de site van Bont voor dieren.
Over vlees eten lees ik dat Steiner zelf op zijn 40ste vegetariër is geworden. Hij zegt ook dat zolang iemand nog begeerte (verslaving heet dit nu) heeft naar vlees je er beter mee door kan gaan “want het voortdurend zich kwellen daarmee is volstrekt niet de juiste weg, om door te dringen in het begrip voor geesteswetenschap”. Bron: GA 58 – Die Askese und die Krankheit – Berlijn, 11 november 1909.
Ziehier gelijk ook de reden waarom hij destijds het vlees eten ter discussie stelde. De voeding was in zijn ogen een onderdeel waardoor de mensen tot hoger stadium konden komen op spiritueel gebied. Maar ik kan me ook voorstellen dat Steiner geen vlees meer at omdat dieren een astraal lichaam hebben en dus gevoel. De vleesindustrie was destijds natuurlijk nog maar een fractie van wat het nu is. Tegenwoordig is de hoeveelheid vlees dat wij gebruiken ontspoord.
Steiner zag de aarde als een organisme dat een samenhang kent tussen dieren, planten, bodem en de kosmos. Die bodem is de basis in de biodynamische landbouw: de structuur en vruchtbaarheid worden versterkt en opgebouwd door dierlijke mest, compost, vruchtwisseling en de toepassing van preparaten. Chemische middelen dienen vermeden te worden. Biologisch is niet per definitie veganistisch want met name in de biologisch dynamische landbouw wordt soms beendermeel gebruikt.
Hier zie je al dat er veel van je zelf gevraagd wordt als je besloten hebt (nog) bewuster door het leven te gaan. Een vegane leefstijl is in mijn ogen daarom iets persoonlijks. Als je het perfect wilt doen kom je bedrogen uit! Een vegane leefstijl houdt heel veel in en ieder persoon zal dit anders invullen. Maar het belangrijkste volgens mij is: geen zoogdieren eten, geen leer en wol gebruiken en zoveel mogelijk dierproefvrije middelen kopen. Ik zeg zoveel mogelijk omdat we simpelweg niet alles weten. Ik zal bijvoorbeeld geen medicijn weigeren als dit mijn leven redt maar waar wel iets dierlijks in zit of dat ooit getest is op dieren. Ik wil geen extremist zijn. Alles steeds afwegen en goed kijken wat voor jou het beste is, is mijn advies.
De belangrijkste vragen bij voeding die ik zelf had waren: krijg ik voldoende eiwitten binnen. Dit is voor iedereen anders maar als je genoeg varieert met groenten, granen en peulvruchten zit je goed. Bovendien is een vitamine B12-supplement noodzakelijk bij een veganistisch dieet. En feitelijk ook extra vitamine D. Welk dieet je ook kiest, ga altijd na of het goed voor je is door de resultaten te meten met behulp van regelmatig bloedonderzoek en laat je daarbij begeleiden door een professional die weet hoe hij de uitkomsten van dat onderzoek moet interpreteren.
Nu de praktijk. Ik heb gemerkt dat het heel makkelijk is om dierlijke producten achterwege te laten. Ik was een Bourgondiër met een hoog culinair gehalte en ik ben het nog steeds. Eerlijk gezegd had ik dit nooit verwacht! Wat betreft kleding, schoenen en verzorging ben ik er achter gekomen dat er mooie vegan producten te krijgen zijn, vaak van gerecyclede materialen. Ook heb ik me voorgenomen minder te kopen en wat vaker naar de kringloop te gaan.
Zelf ben ik van de ene op de andere dag gestopt met dieren eten maar dat is niet voor iedereen een prettige methode. Daarom heb ik een lijst met 13 tips gemaakt om jullie zoveel mogelijk op weg te helpen.
Karin Bakkers, 18 september 2018
Voor meer artikelen van Karin, klik op de verschillende links in deze tekst of ga naar degroeneleefstijl.nl
De aarde is voor alle bewonersKarin Bakkers maakte het boek "De aarde is van alle aardbewoners". Het is een boek over dieren die net als mensen gevoelens hebben maar die we toch dagelijks opeten. Het is een zwaar onderwerp, maar zij heeft het naar het niveau van een basisschoolkind weten te brengen.
Om het boek ook te kunnen drukken is geld nodig. Wil je het project steunen met een gift, ga dan naar voordekunst.nl.
Wie van jullie vindt dat het huis overgenomen is door de kinderen? Wie baalt er ook wel eens van de constante chaos van overal kinderspeelgoed?
Wij hebben het geluk dat we een echte speelkamer hebben voor de kinderen. Maar als we eerlijk zijn spelen de kinderen niet eens met een kwart van het prachtige speelgoed wat daar te vinden is. Nog erger, ik vind dat de kinderen zo verwend zijn met al hun speelgoed, dat ze niet eens meer instaat zijn écht met zorg om te gaan met hun spullen. Het bracht mij bij het thema 'ontspullen'. Inmiddels staan 6 grote kisten speelgoed op zolder en is een hoop speelgoed uit huis verdwenen. Wat een ruimte en rust!
☆ GROEN = VOORSPOED ☆Wie beseft er zich, net als ik dat we bevoorrecht zijn? Ik heb mogen opgroeien in een rijke wereld waar de gezondheidszorg uitstekend is, waar oneindig schoon water is, waar altijd een overvloed aan voedsel is en waar bovenal vrede heerst.
Mijn wereld is zo rijk, dat ik die rijkdom bijna niet meer kan zien en waarderen. Wie wenst er voor zijn of haar kinderen een net zo rijk en vrij leven?
