Ga naar je kamer!
Wat heb jij nou weer gedaan?
Hou op!
Ruim je speelgoed op!
Je moet nu even stil zijn.
Ik hou van je.
Ik zag eens een filmpje van een cabaretier waar een jongetje van een jaar of 4 werd gevraagd welke zinnen zijn ouders het meeste tegen hem zeggen. Hij noemde bovenstaande zinnen.
Heb jij ook weleens het gevoel dat je kind en jij elkaar niet begrijpen? Ik in ieder geval wel! Mijn kind is stuurs, gedraagt zich raar, zoekt ruzie, wil me zelfs slaan of iets in die trant en ik word te snel boos en hoor mezelf alleen maar negatieve onzin uitkramen.
Met de jaren is het me steeds duidelijker geworden.
Wie kinderen heeft zal af en toe te maken krijgen met woedeaanvallen. Het komt vaak voor dat kinderen zo boos worden, dat ze alleen nog maar huilend, schreeuwend, trappend en om zich heen slaand op de grond kunnen liggen.
Ik vind het als moeder een van de grootste uitdagingen in opvoedland. Herkenbaar?
Gaan jullie graag naar de huisarts in de hoop op een oplossing voor een probleem of blijven jullie het liefst zo lang mogelijk weg uit de wachtkamer? Zijn jullie onzeker als het om ziekte en gezondheid gaat of durven jullie ziekte zelf aan?
Het lijkt alsof tegenwoordig de verbinding met de natuur zo ver van ons verwijderd is dat veel mensen niet meer goed weten om te gaan met natuurlijk lichamelijke processen zoals gezondheid en ziekte. We willen zo graag grip op alles hebben in het leven, dat we alles aangrijpen om geluk en gezondheid maakbaar te maken.
Ik ken dat gevoel van onzekerheid ook in ons gezin; je wil geen helikopterouder zijn, maar je wil ook niet te laat zijn als er echt wat is.
Ik sprak met een dierbare reguliere huisarts over de zorgen van (jonge) ouders. Ik vroeg haar waarom zij denkt dat de wachtkamer van haar praktijk zo vol zit met vragen over huis-tuin-en-keuken ziektes.
Ik waag mij vandaag aan een gevoelig onderwerp. Ik weet zeker dat sommigen diep beginnen te zuchten en denken: ‚Nee Eef, begin daar niet aan! Ik wil het niet eens weten welke ideeën jij er nu weer op na houdt!
En toch doe ik het. Ik heb namelijk een vraag. Waarom mogen we over alle onderwerpen rondom de opvoeding van een kind vragen stellen en als het over vaccineren gaat niet?
Unieke ouders en unieke kinderen!Vanaf de dag dat je een kindje verwacht, word je overladen met eindeloos veel gevraagde en ongevraagde adviezen. Fijn! Want je kan nog een hoop leren! Vervelend, want je kan je er soms ook behoorlijk onzeker door gaan voelen.
Ouders (en ik durf hier heel gewaagd vooral moeders te noemen) zijn behoorlijk streng voor elkaar. Ga maar eens op een forum of een Facebookgroep kijken. Al bedoelen de meeste mensen het zo kwaad niet, de meningen vliegen je om de oren! En ben je (door hormonen) niet zo goed gewapend tegen de soms behoorlijk felle ideeën, dan kun je er flink ongelukkig van worden.
Ieder mens is anders en elke ouder heeft ook het recht zijn eigen weg met de eigen kinderen te zoeken en te vinden. Daarbij is elk kind anders en verloopt geen ontwikkeling hetzelfde!
Het ouderschap is een van de mooiste dingen die er bestaan. Maar opvoeden is makkelijker gezegd dan gedaan. Ook al heb je je kinderen boven alles lief, er zullen momenten zijn dat je even met je handen in je haar zit en geen idee hebt hoe nu verder.
Hoe zou je ook alles moeten weten? Ouderschap is de enige baan waarvoor je geen opleiding doet. Vanaf de geboorte van je kind, word je in het diepe gegooid en al doende leert men. Om je een beetje te helpen een stevig fundament te leggen, hier de belangrijkste stappen naar opvoeden in rust en harmonie.
Wegens verhuizing van deze website naar everydaymommyday.com is dit artikel nu HIER verder te lezen.
Snoepen. Wat verstaan we eigenlijk onder snoepen? Is snoepen alleen letterlijk snoepjes eten? Of is het het eten van lekkere dingen zoals koekjes, snoepjes, taart, chips , ijsjes enz. Of is snoepen wellicht de manier van eten; lekkere dingen oppeuzelen, waarbij het dan om het even is of het koek is of groente, fruit en hartige hapjes?
Om ontspannen groot te kunnen worden zijn een paar voorwaardes nodig. Een vertrouwd verloop van gebeurtenissen, een bekende omgeving, momenten van rust, een herhaling van handelingen, vaste patronen gedurende de dag en het jaar, geven het kind een veilig gevoel en zelfverzekerheid.
Die zekerheid en veiligheid krijgt een kind ook als een kind merkt dat de ouders integer en authentiek zijn. Of met andere woorden; ouders die doen wat ze zeggen zijn betrouwbaar.
Ik zou niet mezelf zijn als ik niet overal een plannetje voor zou hebben. Natuurlijk ook de planning rondom het krijgen kinderen stond vast. Ik wilde graag kinderen en wel met 26 jaar de eerste. Dan 3 stuks in 5 jaar en het liefst 3 meisjes.
Natuurlijk loopt alles anders dan gepland.